Μοναξιά, άνθρωποι μόνοι χωρίς σχέση, αναζητούν, (ή και όχι πια έχοντας χάσει την υπομονή τους) έναν άνθρωπο να συμπορευτούν. Τόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας; Τι έχει αλλάξει και όλοι είναι μόνοι ενώ όλοι έχουν ανάγκη από κάποιον;
Έχω πολλές φίλες που συζητώ το ίδιο θέμα ανά περιόδους και αυτή η συζήτηση με κάνει να νιώθω τόση χαρά για τον εαυτό μου που έχω βρει τον άνθρωπό μου, τόση τύχη και παράλληλα τόση στεναχώρια που βλέπω τόσα καλά παιδιά να ταλαιπωρούνται και στο τέλος να απογοητεύονται. Είναι τόσο δύσκολη πια μια σχέση; Δεν μπορεί... Είναι κάτι τόσο απλό και όμως μοιάζει οι άνθρωποι να έχουν χάσει την ικανότητα να διατηρήσουν μια... Το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη για τον άνθρωπο που επέλεξες για αυτό που είναι και όχι γι' αυτό που φαντάστηκες... Τίποτε άλλο. Οπότε αναρωτιέμαι μήπως τελικά απλά κάνουμε λάθος επιλογές; Μήπως αντί να είμαστε με κάποιον που μας λατρεύει για αυτό που είμαστε εμείς διαλέγουμε αυτούς που ναι μεν λένε "σε θέλω", "σ' αγαπώ" όμως κολλάνε αμέσως μετά και ένα μεγάλο "ΑΛΛΑ";
Αν είσαι σε μια σχέση που δεν νιώθεις ο εαυτός σου ή που δεν αφήνεις τον άλλον να είναι ο εαυτός του τότε να σου πω κάτι φίλη μου; "ΦΥΓΕ!!!" Γιατί τελικά η κατάληξη είναι μια και την ακούω από όοοολες τις φίλες μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο: Απογοήτευση.
Το μεγαλύτερο αγκάθι που οδηγεί με ραγδαίους ρυθμούς όλο και ποιο πολλούς στη μοναξιά είναι πως όλες αυτές οι αποτυχημένες σχέσεις, οι λάθος επιλογές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να χάνουν όλοι την πίστη τους πως τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα!
Ποτέ μην αφήνεις κάτι που δεν πέτυχε στο παρελθόν να στοιχειώσει το μέλλον σου. Μάθε από τα λάθη, κάνε υπομονή και προσθεού μην χάνεις την πίστη σου, είναι η κινητήρια δύναμη για τα όνειρά σου. Ακόμα και στα πιο δύσκολα, στα πιο μαύρα σου όταν το πιστεύεις πολύ ακόμα και κει που δεν θα το περιμένεις θα συμβεί...
Κάπως έτσι συνέβη και σε μένα...και ήταν υπέροχο! Και ακόμα πιστεύω πως "τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έζησα"...
Καληνύχτα, MariaR
Έχω πολλές φίλες που συζητώ το ίδιο θέμα ανά περιόδους και αυτή η συζήτηση με κάνει να νιώθω τόση χαρά για τον εαυτό μου που έχω βρει τον άνθρωπό μου, τόση τύχη και παράλληλα τόση στεναχώρια που βλέπω τόσα καλά παιδιά να ταλαιπωρούνται και στο τέλος να απογοητεύονται. Είναι τόσο δύσκολη πια μια σχέση; Δεν μπορεί... Είναι κάτι τόσο απλό και όμως μοιάζει οι άνθρωποι να έχουν χάσει την ικανότητα να διατηρήσουν μια... Το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη για τον άνθρωπο που επέλεξες για αυτό που είναι και όχι γι' αυτό που φαντάστηκες... Τίποτε άλλο. Οπότε αναρωτιέμαι μήπως τελικά απλά κάνουμε λάθος επιλογές; Μήπως αντί να είμαστε με κάποιον που μας λατρεύει για αυτό που είμαστε εμείς διαλέγουμε αυτούς που ναι μεν λένε "σε θέλω", "σ' αγαπώ" όμως κολλάνε αμέσως μετά και ένα μεγάλο "ΑΛΛΑ";
Αν είσαι σε μια σχέση που δεν νιώθεις ο εαυτός σου ή που δεν αφήνεις τον άλλον να είναι ο εαυτός του τότε να σου πω κάτι φίλη μου; "ΦΥΓΕ!!!" Γιατί τελικά η κατάληξη είναι μια και την ακούω από όοοολες τις φίλες μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο: Απογοήτευση.
Το μεγαλύτερο αγκάθι που οδηγεί με ραγδαίους ρυθμούς όλο και ποιο πολλούς στη μοναξιά είναι πως όλες αυτές οι αποτυχημένες σχέσεις, οι λάθος επιλογές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να χάνουν όλοι την πίστη τους πως τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα!
Ποτέ μην αφήνεις κάτι που δεν πέτυχε στο παρελθόν να στοιχειώσει το μέλλον σου. Μάθε από τα λάθη, κάνε υπομονή και προσθεού μην χάνεις την πίστη σου, είναι η κινητήρια δύναμη για τα όνειρά σου. Ακόμα και στα πιο δύσκολα, στα πιο μαύρα σου όταν το πιστεύεις πολύ ακόμα και κει που δεν θα το περιμένεις θα συμβεί...Κάπως έτσι συνέβη και σε μένα...και ήταν υπέροχο! Και ακόμα πιστεύω πως "τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έζησα"...
Καληνύχτα, MariaR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου