Άλογα: ανακαλύπτοντας στα μάτια του έναν πιστό φίλο για όλες τις ηλικίες!

Το προηγούμενο Σάββατο βρέθηκα τυχαία για να συναντήσω τη φίλη μου για καφέ στον "Ιππικό Όμιλο Ηρακλείου".
Το θεώρησα μια καλή ευκαιρία για να πάω κάπου διαφορετικά. Υπέροχος ήλιος, όμορφη η διαδρομή, λίγο πιο έξω από την πόλη του Ηρακλείου. Φτάνοντας είδα έναν όμορφο χώρο γεμάτο γρασίδι όπου παιδιά και μεγάλοι χαιρόντουσαν τα παιχνίδια σ' αυτό και ξύλινα περιφράγματα εναρμονισμένα με ένα περιβάλλον που βρίσκεται στη φύση. Προχωρώντας αντίκρισα φυσικά και αυτό το υπέροχο ζώο, το άλογο...
Είχα χρόνια να έρθω σε επαφή με άλογα. Από μικρό παιδί θυμάμαι πόσο πολύ τα αγαπούσα, πόσο ονερευόμουν να έχω ένα... Δεν είναι τυχαίο νομίζω που τα περισσότερα παιδιά νιώθουν μια θετική έλξη γι' αυτό το μοναδικό ζώο. Αμέσως πήραν αγκαλιά το μικρό γιο της φίλης μου και πήγα έξω από το χώρο που αμέριμνα τα άλογα μασουλούσαν την τροφή τους. Ο μικρός μου φίλος Χρήστος, μόλις 18μηνών δεν φάνηκε να δυσανασχετεί καθόλου, ούτε καν όταν το άλογο μας αντιλήφθηκε και ήρθε κοντά μας στα κάγκελα, ούτε καν όταν το άλογο προσπάθησε να του πάρει το μπισκότο που κρατούσε στο χέρι. Και η εικόνα του μικρού με το άλογο ήταν τόσο γλυκιά...
Διάβασα πολλά αυτές τις μέρες για το πανέμορφο αυτό ζώο. Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι τα άλογα έχουν μοναδικά γνωρίσματα στον χαρακτήρα τους. Εντυπωσιάστηκα με το γεγονός πως από τη φύση τους νιώθουν την ανάγκη να υπερασπίζονται τα παιδιά, ίσως γιατί στα μάτια τους αυτά τα μικρά ανθρώπινα πλασματάκια μοιάζουν εύθραυστα. Κάποιοι λανθασμένα έχουν την εντύπωση πως τα άλογα είναι άγρια και ότι ίσως μπορούν να σου επιτεθούν και να σε τραυματίσουν. Πόσο μεγάλο λάθος είναι αυτό. Τα άλογα είναι ήρεμα ζώα τα όποια όμως έχουν έντονη την ανάγκη να νιώθουν εμπιστοσύνη και ασφάλεια. Αυτό σημαίνει πως αν τα αγαπάς θα το νιώσουν και θα σου χαρίσουν την καρδιά τους, αν όμως νιώσουν απειλή ή πως τα χρησιμοποιείς μόνο σαν "δουλειά" τότε δεν θα σε υπακούσουν και δε θα σου δοθούν.
Η μοναδικότητα του χαρακτήρα τους σαν ζώο, είναι εντυπωσιακή αν αναλογιστεί κανείς πως ανάμεσα σε τόσα ζώα που υπάρχουν τα άλογα χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν παιδιά με διάφορα προβλήματα υγείας και ασθένειες. Η ποιότητα του χαρακτήρα τους είναι τέτοια που ανταποδίδουν την αγάπη και την εμπιστοσύνη αυτών των παιδιών και γίνονται γι' αυτά ένας σημαντικός φίλος που τους ψυχαγωγεί και τους βοηθάει να βελτιώσουν τα προβλήματα τους.
Τα λάτρεψα "πάλι" αυτά τα υπέροχα ζώα. Θυμήθηκα αυτή την διαφορετική αίσθηση του να είσαι κοντά τους. Τα καμάρωσα για το αριστοκρατικό περπάτημα τους, για το απαλό και λαμπερό τρίχωμά τους. Τα αγάπησα, για τα μεγάλα μελαγχολικά σκούρα μάτια τους με αυτή τη σπίθα από δύναμη, για την ανάγκη τους να νιώσουν και να δώσουν αγάπη και την φυσική τους τάση να προσέχουν και να συμπαθούν τα παιδιά...
Και τώρα ανυπομονώ να τα ξαναδώ από κοντά...
Σκεφτείτε πόσο όμορφα και διαφορετικά θα ήταν για σας ή και τα παιδιά σας μια βόλτα σε έναν ιππικό όμιλο ή μια φάρμα με άλογα. Τολμήστε το ένα σαββατοκύριακο με όμορφο καιρό και θα δείτε πόσο γλυκά συναισθήματα θα νιώσετε...

Καληνύχτα, MariaR

Σύνδεσμοι που αφορούν τα άλογα: http://www.ippikos.gr/
     http://www.e-horse.gr/site/

Έρχεται η Άνοιξη...

Έχω τόση αγάπη για τις φωτογραφίες, τόση που ίσως για τους γύρω μου γίνομαι υπερβολική. Όμως ειλικρινά πως να κατευνάσω αυτή τη φυσική μου ανάγκη να αποτυπώνω τις στιγμές, τα τοπία, τα διαφορετικά, τα πάντα... Είναι μαγικό πως μέσα στο φακό μιας μηχανής ανακαλύπτεις τόσους θησαυρούς γύρω σου. Σας τους χαρίζω απόψε με την ελπίδα και την ευχή να έρθει σύντομα η Άνοιξη...
Μαγικές εικόνες στη φύση... Αφιερωμένες σε όσους αναζητάτε τα χρώματα, τις μυρωδιές, το λαμπερό ήλιο να λούζει τα πάντα...


Enjoy all kind of flowers... 

Αν μπορούσα να "φυλακίσω" το άρωμα της... 

Πόσο παράξενο αλλά και πανέμορφο. 

Love the animals...

Ο Μίμης μας κελαηδάει στο φως του ήλιου.

Πόσο αριστοκρατική πόζα.

Respect nature...

Ανθισμένη, μοσχομυριστή αμυγδαλιά. 

Τι χρώμα τα μπουμπούκια... 

Ακόμα και πάνω σε βράχους τα φυτά θα βρουν τον τρόπο να βγουν. 

Πέτρα και βλάστηση "αγκαλιά" 

Κουκουνάρια.

Feel nature's energy...

Μικρός θησαυρός η καρδιά ενός δέντρου...

Ακόμα και γυμνά τόσο όμορφα. 

Μαγικά τα παιχνίδια των χρωμάτων στον ουρανό. 

Kαληνύχτα, MariaR

"ΚΟΝΥ 2012": ένα έγκλημα που πρέπει να σταματήσει...

Έπεσε στην αντίληψη μου ένα βίντεο που κάνει το γύρω του διαδικτύου. Ξαφνικά έβλεπα ανεβασμένο το ίδιο βίντεο από πολλούς ανθρώπους στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και η περιέργεια μου με οδήγησε προχτές να το δω... Και να το σκέφτομαι συνέχεια...

JASON RUSSELL

"ΚΟΝΥ 2012"... Έτσι λεγόταν το 30λεπτο σποτ . Μια συγκλονιστική αφήγηση ενός ακτιβιστή, του Jason Russell, ο οποίος έπειτα από τακτά ταξίδια του, μέσα στην τελευταία δεκαετία, στην Uganda της Αφρικής και μετά από πολύχρονη προσπάθεια, έφερε στην επιφάνεια ένα ασύλληπτο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που συμβαίνει σ' αυτή τη χώρα τα τελευταία 26 χρόνια. Ένας "άνθρωπος" με τα τερατώδη ένστικτα του απαγάγει, βιάζει, σκοτώνει, στρατολογεί και χρησιμοποιεί για τα εγκλήματα του σε άλλους ανθρώπους μικρά παιδιά. 26 ολόκληρα χρόνια χιλιάδες παιδιά ζουν τον εφιάλτη δίπλα του και όλος ο υπόλοιπος κόσμος αγνοεί...

KONY JOSEPH

Το 2005 ο KONY JOSEPH, ανακηρύχθηκε ο Νο 1 καταζητούμενος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και μέχρι και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος σαν άλλος τύραννος να βασανίζει παιδικές ψυχές και να επιτίθεται σε ολόκληρα χωριά, ψάχνοντας τα επόμενα θύματά του και λεηλατώντας.

Ο ακτιβιστής Jason Russell, έβαλε σκοπό της ζωής του να κινητοποιήσει το λαό και έπειτα την κυβέρνηση της χώρας του, με τη βοήθεια της οποίας ελπίζει να δοθεί τέλος σ' αυτό το συνεχιζόμενο έγκλημα. Ενημέρωσε, Οργάνωσε και Προσπάθησε με τη βοήθεια χιλιάδων πια εθελοντών. Ένας μονάχα άνθρωπος ήταν αρκετός λοιπόν για να οραματιστεί ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά αυτά και κατά συνέπεια και τα παιδιά όλου του κόσμου. Ο προσωπικός του αγώνας φτάνει για εμπνεύσει και να αφυπνίσει όλη την ανθρωπότητα. Ναι φαίνεται πολύ ονειροπόλο όλο αυτό μα το πιστεύω, πως τελικά ένας μονάχα άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να οδηγήσει και άλλους να πολεμήσουν σαν και αυτόν για κάτι που αξίζει και πιστεύουν.

Έχω πίστη στη φιλανθρωπία. Η σκληρότητα της καθημερινότητας και ο δρόμος προς το κυνήγι του χρήματος ως υπέρτατο αγαθό, για χρόνια ολόκληρα μας οδηγεί σε μια κοινωνία που όλα έχουν σκοπό το προσωπικό όφελος και το κέρδος. Και τώρα μια τέτοια κίνηση με τόση απήχηση μπορεί να μας αφυπνίσει και να μας κάνει πάλι ανθρώπους απέναντι στο συνάνθρωπο. Αν αυτή η προσπάθεια πετύχει θα σκορπίσει τόση ελπίδα και θα ακολουθήσουν και άλλες...

Φέτος είναι η χρονιά που πιο πολύ από ποτέ η οργάνωση αυτή , με την ονομασία "Invisible People", θέλει να πιέσει ώστε το θέμα να μην ξεχαστεί, να προχωρήσει και να λυθεί με τη σύλληψη του KONY.

Και για να λυθεί το θέμα, πρέπει να ασχοληθούν κυβερνήσεις και για να γίνει αυτό πρέπει να πιεστούν και για να πιεστούν πρέπει ο κόσμος να μάθει για το θέμα αυτό. Αυτός είναι και ο στόχος τους αυτή τη στιγμή. ¨οσο πιο "διάσημος" γίνει ο Joseph Kony σε όλο τον κόσμο. Όσο πιο πολλοί νοιαστούν και ενεργοποιηθούν, τόσο περισσότερη και η πίεση για επίλυση.

Και ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορεί κανείς, παρακολουθώντας αυτό το 30λεπτο βίντεο, να μην νιώσει την ανάγκη να δοθεί ένα τέλος. Άνθρωποι σε χώρες φτωχές όπως την Αφρική δεν είναι κατώτεροι ούτε άνευ σημασίας. Παιδιά, όλων των ηλικιών, ζουν 26 χρόνια τώρα έναν εφιάλτη. Και αν πριν δεν γνωρίζαμε, τώρα που μάθαμε μπορούμε να το προσπεράσουμε; Μπορούμε να αγνοήσουμε τόσο πόνο, φόβο, τόσες διαλυμένες ψυχές μόνο και μόνο επειδή δεν είναι το δικό μας παιδί; Και αν ήταν; Δεν θα θέλαμε όλος ο κόσμος να βοηθήσει να το σώσουμε; Επειδή δεν συμβαίνει σε μας, δεν σημαίνει πως δεν μας αφορά...

Κάποια άρθρα που διάβασα ψάχνοντας περαιτέρω γι' αυτό το θέμα, δυσπιστούν για τα κίνητρα της οργάνωσης αυτής. Μιλούν για κονδύλια και δωρεές που δεν γνωρίζουμε που πηγαίνουν, για κατευθυνόμενες και σκόπιμες κινήσεις με απώτερο σκοπό, στρατηγικές επιδρομές στις Αφρικανικές χώρες με υποτιθέμενη αφορμή τα εγκλήματα του ΚΟΝΥ. Συμβαίνουν γύρω μας τόσες κομπίνες στο σκοτάδι και μεις ξαφνικά να "φοβηθούμε" μια κίνηση ανθρωπιάς που γίνεται στο φως; Και έτσι αν είναι, ειλικρινά δεν ξέρω, ποιο είναι το δίλημμα; Δεν υπάρχει δίλημμα. Κάποιος πρέπει να σώσει αυτά τα παιδιά. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιον θα ανήκει αυτό το κομμάτι γης, με ενδιαφέρει η απελευθέρωση των παιδικών ψυχών εκεί με οποιοδήποτε "εκτασικό αντάλλαγμα".

Ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος. Η ελευθερία, η ανάκτηση της παιδικής αθωότητας, η υγεία και ένα φωτεινό μέλλον γι' αυτά τα παιδιά, για όλα τα παιδιά του κόσμου θα έπρεπε και πρέπει να γίνει σκοπός και στόχος όλων μας...

Το βίντεο που σας έλεγα λοιπόν. Δείτε το και κάντε ο καθένας τις δικές του σκέψεις...

Σύνδεσμοι που αφορούν το θέμα: http://www.invisiblechildren.com/

                                               http://www.kony2012.com/

Καληνύχτα, MariaR

Το μακιγιάζ δεν μας κάνει πιο όμορφες...

Αναρωτήθηκα σήμερα κάτι... Ποιος καθορίζει την ομορφιά και πότε αποκαλούμε κάποια όμορφη; Υπάρχει κάποια μυστική "μονάδα μέτρησης"; Γιατί αν υπάρχει, τότε πολλές γυναίκες θα σωνόντουσαν από την "παράνοια" στο κυνήγι της ομορφιάς.
Βγήκα σήμερα έξω στα γρήγορα άβαφη και με φόρμες που τόσο αγαπώ, για κάτι ψώνια και μια κυρία σε ένα περίπτερο που σταμάτησα για μια εφημερίδα μου είπε "πόσο όμορφο δέρμα έχεις" και για έναν ανεξήγητο λόγο ένιωσα την ανάγκη να πω "ναι" έχεις δίκιο αλλά δεν τόλμησα. Απλά ανταπέδωσα το κομπλιμέντο, όμως η κοπέλα κούνησε το κεφάλι της με ύφος ότι και καλά υπερέβαλα! Και κει κατάλαβα πως και στις δυο μας ξεδιπλώθηκαν οι ανασφάλειες μας...
Σκεφτόμουν οδηγώντας πόσο σπάνια πια βλέπουμε γύρω μας γυναίκες χωρίς μακιγιάζ. Πόσος άσκοπος χρόνος μπροστά σε έναν καθρέφτη για να νιώσουμε "όμορφες".  Όλες τις ώρες ακόμα και τα πρωινά βλέπω γυναίκες στα σούπερ μάρκετ, στην αγορά ή για καφέ και είναι τόσο βαμμένες. Το μακιγιάζ έχει γίνει το μέσο για να κρύβουμε τις ανασφάλειες μας, για να ακολουθήσουμε τα αψεγάδιαστα πρότυπα που βλέπουμε στις τηλεοράσεις και τα περιοδικά, ακόμα και όταν ξέρουμε πως πίσω από τις εικόνες των προσώπων που τόσο πολύ θέλουμε να μοιάζουμε, κρύβονται απλές γυναίκες σαν εμάς που όλες λίγο ή πολύ έχουν τα σημάδια τους, τις κοκκινίλες τους, μικρές βλεφαρίδες, φακίδες κ.ο.κ. Το μακιγιάζ είναι ένα μέσο για να "μεταμορφώσεις" το πρόσωπό σου μια φορά στις τόσες και όχι για να γίνεται η καθημερινότητα σου.
Πριν μερικά χρόνια έζησα στην ίδια ανασφάλεια, ευτυχώς για πολύ λίγο, όταν κοπέλα από την επαρχία και εγώ, που εκεί όλοι σε ξέρουν ακριβώς όπως είσαι, ήρθα σε μια μεγάλη πόλη και ένιωσα τόσο "λίγη" μπροστά στις άλλες που έβλεπα γύρω μου, τις τόσο εντυπωσιακές με το μακιγιάζ, ακόμα και πρωί πρωί στο πανεπιστήμιο. Και τότε όταν άρχισα να μην τολμώ να βγω χωρίς μάσκαρα και μεικ-απ, κάτι φίλοι μου άντρες, που κάναμε παρέα τότε ξέρετε τι μου είπαν; "Ξέρεις γιατί σε πλησιάσαμε να κάνουμε παρέα μαζί σου; Γιατί ήσουν απλή, άβαφη και με τις φόρμες ανάμεσα σε τόσες άλλες ψεύτικες και απρόσιτες. Μην χαλάς αυτό που είσαι... Δεν χρειάζεται να μοιάζεις με καμιά...". Και έτσι είναι αν το καλοσκεφτείς...
Πολλές φορές νιώθουμε πως όλα τα κάνουμε για να αρέσουμε στους άντρες, αλλά και αυτό είναι ένας τεράστιος μύθος. Όσο εντυπωσιακό και αν είναι στην αρχή για κάποιον όταν γνωρίζει μια γυναίκα, όλο αυτό το υπέροχο μακιγιάζ, άλλο τόσο πιο γρήγορα ο ίδιος άντρας θα αναζητήσει να σε γνωρίσει όπως πραγματικά είσαι. Φυσική και ατελής. Έτσι θα σ' αγαπάει και έτσι θα του αρέσεις πιο πολύ! Τότε θα σε βλέπει πιο όμορφη. Τα ωραιότερα κοπλιμέντα ο άντρας μου, από την αρχή που με γνώρισε μέχρι σήμερα, μου τα έχει πει σε στιγμές που δεν το περίμενα. Στο ασανσέρ την ώρα που γυρνάμε από ψώνια με σκούφους και φόρμες, στο κρεβάτι μόλις ξυπνήσαμε με τις τσίμπλες και τα μαλλιά ανακατεμένα, μόλις βγω από το μπάνιο και είμαι τυλιγμένη στο μπουρνούζι μου.... Και κάθε φορά που με αιφνιδίαζε με τα αναπάντεχα θετικά σχόλια του, εγώ έβρισκα ευκαιρία να κοιταχτώ στον καθρέφτη για να καταλάβω τελικά ότι η ομορφιά μας είναι η φυσική λάμψη του προσώπου μας...
Το πρόσωπό μας είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας και αν εμείς οι ίδιες νιώθουμε καλά με την εικόνα μας το πρωί όταν ξυπνάμε ή όταν βγαίνουμε εντελώς καθάριες και φυσικές από το μπάνιο, τότε πιστέψτε με πως και οι άλλοι γύρω μας βλέπουν την ομορφιά μας αλλά και αν δεν την βλέπουν δεν πειράζει. Το μακιγιάζ δεν σε κάνει πιο όμορφη... Το μακιγιάζ καλύπτει το πόσο απλά όμορφη είσαι έτσι και αλλιώς...
Σημασία δεν έχει να αρέσουμε σε όλους, σημασία έχει να αρέσουμε στον εαυτό μας πάνω από όλους!

Καληνύχτα, MariaR

 Υ.Γ: Έχω τη χαρά να έχω γύρω μου φίλες τόσο όμορφες και θα τις μοιραστώ μαζί σας (με κίνδυνο τη ζωή μου βέβαια-χαχα). Τις αγαπώ και τις τρεις και τις καμαρώνω για τα υπέροχα μουτράκια τους...

Η κολλητή μου Αφροδίτη...Το πιο απλό-όμορφο πρόσωπο. 

Η Βικτώρια μου, όσο μεγαλώνει τόσο πιο όμορφη...

Η γλυκιά μανούλα και τρελή μου φίλη Ισαβέλα...