Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ...

   Δεν διαφωνώ με την ιδέα του εορτασμού διαφόρων "παγκόσμιων ημερών". Ίσα ίσα θεωρώ πως σε πολλές περιπτώσεις είναι μια καλή ευκαιρία για να υπενθυμίζουν σε όλους μας σημαντικά γεγονότα που δυστυχώς ξεχνάμε...
   Η "ένστασή" μου ίσως, είναι πως κάποια ζητήματα είναι τόσο σοβαρά που ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ...(βλέπε AIDS, σοβαρές παθήσεις κτλ).
   Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα "Ατόμων με Αναπηρία"! Για κάποιους αυτό δεν σημαίνει τίποτα, για άλλους είναι μέρος της καθημερινότητάς τους και για κάποιους άλλους δυστυχώς θα γίνει κομμάτι της ζωής τους με οποιαδήποτε μορφή και τρόπο στο μέλλον. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αλήθεια, τραγική αλήθεια, πως προσπερνάμε ένα πρόβλημα γιατί τώρα δεν μας αφορά! Και αν αύριο γίνει δικό μας ή ενός αγαπημένου μας; Πρέπει τότε μονάχα να μας αφορά; Τότε θα απαιτήσουμε από τους άλλους όλα όσα τα ΑΜΕΑ ζητούν τώρα από μας;Τότε μόνο θα καταλαβαίνουμε...;
   ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ, για να αποκτήσουμε την παιδεία που χρειάζεται για να φερόμαστε σε ανθρώπους με αναπηρίες σαν ίσους. Και ξέρω πως πέρα από μια μερίδα αναίσθητων ανθρώπων (που εύχομαι να είναι μικρή), υπάρχουν και πολλοί εκεί έξω που απλά αγνοούν... Και η άγνοια δεν είναι δικαιολογία...
   Για όλους μας ο χρόνος έχει 365 μέρες ζωής που λαχταρούμε να ζήσουμε και να γευτούμε κάθε δευτερόλεπτο και το θεωρούμε τόσο αυτονόητο και απλό σαν αναυθαίρετο δικαίωμά μας. Πως λοιπόν για την ζωή των ατόμων με αναπηρία όλα αυτά να συμβούν αφού για όλους τους υπόλοιπους "υπάρχουν" στο μυαλό τους μονάχα ΜΙΑ ΜΕΡΑ το χρόνο; Δεν φτάνει μια μέρα για να φέρει την ισότητα...
 
Θυμήσου τα ΑΜΕΑ όταν:
*Θα τους κοιτάξεις με λύπηση και οίκτο στο δρόμο. Δεν τους αξίζει τίποτε λιγότερο από τον θαυμασμό σου (πίστεψέ με, καταφέρνουν καθημερινά πράγματα που ούτε φαντάζεσαι...)
*Όταν παρκάρεις το όχημα σου σε αναπηρικές θέσεις,πεζοδρόμια και ράμπες, απλά φέρεσαι γαϊδουρινά στερώντας από ένα μέλος της κοινωνίας μας να κυκλοφορήσει ελεύθερα στην πόλη του (πίστεψέ με, "5 λεπτά το άφησα μόνο", δεν είναι δικαιολογία)
*Όταν "διακόψεις" με τη μηχανή ή τα τραπεζοκαθίσματα του μαγαζιού σου, την ειδική διαδρομή για τους τυφλούς. (Όχι φίλε μου, αυτά τα κίτρινα, ειδικά πλακάκια στο δρόμο δεν είναι διακοσμητικά)
*Όταν αποφασίσεις να ανοίξεις ή ήδη έχεις ένα οποιουδήποτε είδους κατάστημα ή επιχ/ση, συμπεριέλαβε εξ αρχής και τις απαραίτητες ρυθμίσεις για τα ΑΜΕΑ ή τροποποίησε όπου μπορείς πράγματα για να διευκολύνεις. Έχουν και κείνοι δικαίωμα να μπορούν να επισκεφθούν τα πάντα!
*Και επιτέλους μην είστε επιφυλακτική στην παρέα μαζί τους...δεν δαγκώνουν! :Ρ
Δεν έχουν τίποτα λιγότερο να σου προσφέρουν απ' ότι εσύ σε αυτούς... Πίστεψέ με πως μπορείς να γελάσεις με το χιούμορ τους, ναι ναι η σκληρή ζωή τους κάνει χιουμορίστες, μπορείς να τους θαυμάσεις για τη δύναμη ψυχή τους, να γοητευτείς, να τους ερωτευτείς, ναι ναι είναι πανέμορφοι άνθρωποι και εσωτερικά και εξωτερικά, άσχετα με το όποιο πρόβλημα περνάνε... Αρκεί να μπορείς να τους κοιτάξεις καθαρά, πέρα από κοινωνικά σκουριασμένες αντιλήψεις και στερεότυπα.
   Θα μπορούσα να γράφω γι' αυτό το θέμα πολλές ώρες, όχι γιατί διαθέτω εξειδικευμένες γνώσεις αλλά επειδή τυχαίνει να ζω καταστάσεις από κοντά, αλλά σκοπός μου δεν είναι να κουράσω με τις σκέψεις μου. Σκοπός μου είναι να σας πείσω για το πιο απλό και αυτονόητο δικαίωμα όλων των ανθρώπων, πέρα από διαφορετικότητες και προβλήματα. Το δικαίωμα στην Ισότητα! 
   Κανένας άνθρωπος δεν είναι ανώτερος από τον διπλανό του. Και αλήθεια, δεν ξέρετε πόσο ξαφνικά μπορεί να βρεθούμε όλοι στην άλλη πλευρά...



Καληνύχτα, MariaR