Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ο έρωτας δεν ειναι ποτέ αμφιλεγόμενος...

14 Φλεβάρη σήμερα. Γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, που έχει συνδεθεί ίσως και λανθασμένα (δεν ξέρω αν έχει και πολύ σημασία) με τη γιορτή των ερωτευμένων.
Μια μέρα σαν όλες τις άλλες που έστω και με αυτή την αφορμή γεμίζει τη ζωή μας με κόκκινο χρώμα, λουλούδια και όμορφη ερωτική διάθεση....
Αναρωτιέμαι κάθε χρόνο γιατί ο ένας με τον άλλον κρινόμαστε μεταξύ μας για το αν θα γιορτάσουμε ή όχι αυτή την ιδιότροπη γιορτή και συμπέρασμα δεν βγάζω. Αμέτρητες συζητήσεις από ανθρώπους που υμνούν τον ερωτά τους και άλλες τόσες από κάποιους που θεωρούν αυτή τη γιορτή απλά μια αφορμή για κάποια μαγαζιά να "θησαυρίσουν". Θα πω φυσικά όπως πάντα αυτό που πιστεύω και νιώθω εγώ χωρίς να θέλω να προσβάλλω ούτε να πείσω κανέναν.
Δεν βρίσκω τίποτα κακό σε αυτή τη μέρα... Τι το κακό εξάλλου μπορεί να έχει το να υπάρχει μέσα στο χρόνο μια μέρα που να είναι αφιερωμένη στην αγάπη και στον έρωτα; Γιατί μέσα στα τόσα ανώφελα έξοδα της χρονιάς να μην αγοράσεις ένα λουλούδι σε αυτόν που αγαπάς; Τόσες και τόσες "Παγκόσμιες ημέρες" γιορτάζονται καθημερινά και πολλές από αυτές ίσως δεν έχουν και κάποιο νόημα. Συμφωνώ πως δεν χρειάζεται να περιμένεις αυτή τη μέρα για να δείχνεις στον άνθρωπό σου πως είναι ξεχωριστός και ούτε παίζει τόση σημασία το τι όμορφο θα κάνεις σήμερα αν όοολο τον υπόλοιπο χρόνο φέρεσαι απαίσια... Τότε μην μπεις καν στον κόπο...Σημασία έχει πως όταν αγαπάς βρίσκει πάντα αιτίες και αφορμές για να δείξεις τα συναισθήματα σου. Και η Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι μια τόσο υπέροχη αφορμή...Αν προϋπάρχει και η αιτία...
Στην πρωινή έξοδο μου για δουλείες σταμάτησα σε ένα ανθοπωλείο. Ήταν τόσο δελεαστικά τα χρώματα των λουλουδιών. Λίγα μονάχα ήταν αρκετά, έτσι για το καλό. Μέσα στο μαγαζί ήταν έναν άντρας που με λαχτάρα διάλεγε τα λουλούδια της αρεσκείας του για να τα πάει απροειδοποίητα στη σύζυγο του, που ανυποψίαστη δούλευε. Πόσο γλυκός... Μέτα ήρθε η σειρά μου και ταυτόχρονα μπήκε ένας άλλος άντρας. Όταν τον ρώτησε η κοπέλα τι θα ήθελε απάντησε κοφτά "λουλούδια".... "Τι θα προτιμούσατε κύριε;", "Άκου κοπελιά δεν ξέρω", απάντησε, "βάλε ότι θες, εγώ απλά τη γκρίνια θέλω να γλιτώσω"... Τραγικό... Σε αυτόν τον κύριο λοιπόν που δεν είχα φυσικά καμιά δουλεία να απαντήσω (δικαίωμά του εξάλλου) αλλά και σε όλους τους άλλους που σκέφτονται κάπως έτσι (και αναφέρομαι στους άνδρες μόνο και μόνο γιατί ή γυναίκες είναι πάντα πιο ρομαντικές σε κάτι τέτοια), πως καλύτερα θα ήταν να μην έπαιρνε ΤΙΠΟΤΑ. Το να κάνεις κάτι και μάλιστα όταν έχει να κάνει με την αγάπη μόνο από υποχρέωση είναι ότι πιο εξευτελιστικό για τον άνθρωπό σου.
Εγώ απλά ψώνισα τα απαραίτητα, έφτιαξα ένα ξεχωριστό φαγητό, στόλισα ένα όμορφο τραπέζι, λίγα λουλούδια στο βάζο, έγραψα μια όμορφη κάρτα και έβαλα αγαπημένη μας μουσική. Ένα του χαμόγελο και μια αγκαλιά ήταν το μόνο που αποζητούσα. Τα λουλούδια που κρατούσε όταν άνοιξα την πόρτα αναπάντεχα αλλά υπέροχα... Σ' ευχαριστώ!!!
Σημασία δεν έχει απλά να το κάνεις, αλλά κυρίως να το θες... Ευτυχώς πιστεύω και ελπίζω πως δεν είναι πολύ όσοι σκέφτονται έτσι. Και να σας πω και κάτι; Είναι όμορφο και πιο σωστό να πεις πως δεν μου αρέσουν εμένα αυτά, να πεις ένα "χρόνια πολλά", να δώσεις ένα γλυκό φιλί...

Χρονιά Πολλά σε όλους... Σε αυτούς που σήμερα θα κάνουν κάτι και σε αυτούς που δεν συμπαθούν την ημέρα... Σημασία έχει η αγάπη! Γιόρταζε την με όμορφες στιγμές όλο το χρόνο και κυρίως χαρίζοντας απλόχερα σε αυτόν που αγαπάς τα συναισθήματα της ψυχής σου...


Καληνύχτα, ΜariaR

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου