Άργησα μια μέρα να σας γράψω για την συνέχεια της ιστορίας και ομολογώ εντυπωσιάστηκα στην αρχή όταν αρκετοί από σας τους αγαπημένους μου φίλους, εκφράσατε την απορία σας για το τι έγινε τελικά τη δεύτερη μέρα της "εξόρμησής" μου στο ΙΚΑ. Όταν το καλοσκέφτηκα συνειδητοποίησα πως τελικά η "συμπαράσταση σας" οφειλόταν στην ταύτισή σας με το θέμα. Όλοι κάποια στιγμή έχουμε αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά και σε κάποιες περιπτώσεις δυστυχώς άνθρωποι ταλαιπωρούνται από τις "δημόσιες υπηρεσίες" (η δική μου ιστορία δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που περνάνε άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, άρρωστοι και ΑΜΕΑ). Γενικά θέλω να εκφράσω μια πρότασή μου, με αφορμή αυτό το κείμενο που έγραψα και σας "ενέπνευσε" τόσο πολύ. Πιστεύω ότι οι Δημόσιες Υπηρεσίες και οι Υπάλληλοι τους φέρουν έναν "τίτλο" που ειλικρινά φαντάζει στα αυτιά μου γελοίος... Άκου εκεί "ΔΗΜΟΣΙΟΣ"...Είναι αστείο και δεν το λέω εγώ αλλά τα λεξικά: Δημόσιος, επίθετο, αυτός που ανήκει στο κράτος, στον λαό, στην κοινότητα, ο κρατικός, ο δημόσιος, ο κοινός (http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/lexicon/lemma.html?id=59). Με την κοινή λογική αν το δούμε λοιπόν κανείς από μας δεν νιώθει πως του "ανήκουν" οι υπηρεσίες. Στο κράτος ναι, σ' αυτούς που έχουν τις ψηλές θέσεις εκεί μέσα και "τα τρώνε" ναι. Σε μας το λαό "ανήκει" μόνο το χρέος να τις συντηρούμε από ότι έχω καταλάβει με το φτωχό μου μυαλό και παρόλαυτα το ένα και μοναδικό πράγμα για το όποιο όλες αυτές υφίσταται δεν γίνεται πράξη: Η Εξυπηρέτησή Μας...
Τελοσπάντον δεν θα σας κουράσω άλλο με πράγματα που στην τελική όλοι ξέρουμε, γιατί στην ουσία όσες φορές και να τα γράφω, τα φωνάξω, ξέρω πως δεν ακούει κανείς και τίποτα δεν θα αλλάξει.
Η "μικρή μου περιπέτεια" τέλειωσε ειλικρινά με έναν μαγικό τρόπο...Ναι ναι το εννοώ... ΜΑΓΙΚΟ!!! Ξύπνησα νωρίς, πολύ νωρίς, τόσο νωρίς που όλη τη μέρα μετά έκανα τόσες δουλειές που ήμουν πτώμα... 8παρά ήμουν εκεί, ήδη κόσμος πολύς, πιο πολύς και από τους υπαλλήλους που τριγυρνούσαν στους κρύους διαδρόμους. Πατάω το κουμπί να πάρω νούμερο...41!(Αυτά τα νούμερα στις υπηρεσίες σε αγχώνουν λες και θα πιάσεις το ΤΖΌΚΕΡ..χα χα). Εντάξει από το 233 της προηγούμενης μέρας μιλάμε αυτό ήταν παράδεισος. Στις 08.00 ακριβώς ακούστηκε το πρώτο νούμερο από τον πίνακα. Η εξυπηρέτηση του κοινού μόλις ξεκινούσε... Υπομονή... 08.20 και έχουν εξυπηρετηθεί μόλις 6 νούμερα... Με ένα πρόχειρο υπολογισμό, αν κάθε 20λεπτά έβλεπα 6άτομα, τότε σε μια ώρα θα είχαν εξυπηρετήσει 18, όποτε εγώ θα περίμενα περίπου κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα... Δεν ήταν και πολύ παρήγορο αλλά εντάξει θα κάνω υπομονή, κάθισα σε ένα τραπέζι δίπλα στη έξοδο. Κρατούσα μαζί μου και ένα βιβλίο να διαβάζω να περάσει λίγο η ώρα ...
Και ξαφνικά από το ΠΟΥΘΕΝΑ (θυμίζω κρατάω το νούμερο 41!) παρατηρώ μια γυναίκα γύρω στα 45 που στεκόταν κοντά στα ταμεία, να έρχεται προς την έξοδο. Μου χαμογελάει ερχόμενη βλέποντας πως την κοιτάζω και της το ανταποδίδω, είπαμε από χαμόγελο σκίζω, απλώνει το χέρι μου δίνει ένα χαρτάκι και βγαίνει από την αίθουσα. Κοιτάζω το χαρτάκι, ΝΟΥΜΕΡΟ 9!!! (και ήδη στα ταμείο είναι το 8) Αν αυτό δεν λέγεται μαγικό τι λέγεται λοιπόν φίλοι μου. Τόσοι άνθρωποι εκεί μεγαλύτεροι από μένα, γερόντια, ίσως και να ήμουν η πιο μικρή εκεί μέσα. Πως με διάλεξε έτσι απλά και γιατί έφυγε λίγα λεπτά πριν έρθει η σειρά της;;; Σηκώθηκα και πήγα κοντά στα ταμεία. Σε λιγάκι ήταν η σειρά μου!!! Στεκόμουν εκεί και να σας πω την αλήθεια ένιωθα και ενοχές (θεέ μου τόσο χαζή). Σκεφτόμουν αν αναρωτιούνται όλοι πως βρέθηκα με αυτό το νούμερο στα χέρια αφού όολοι εκεί μέσα είχαν έρθει πριν από μένα... Και γω το ίδιο αναρωτιόμουν. Έλεγα μήπως να το δώσω σε κανέναν ηλικιωμένο, ειλικρινά μήπως έπρεπε. Δεν πρόλαβα να απαντήσω σε κανένα μου ερώτημα.. Ο πίνακας έδειξε το νούμερο μου... 08.30 ήμουν ήδη έξω από το ΙΚΑ... Και ναι ένιωθα πολλή τυχερή!
Τώρα που σας γράφω βέβαια για το τι έγινε να σας πω την αλήθεια σκέφτομαι πως αυτή η "μαγική κυρία) μου χάλασε την περιπέτεια που ίσως όλοι περιμένατε αλλά τι να κάνω... Θα υπάρξουν σίγουρα και άλλες φορές που θα χρειαστεί να εξυπηρετηθώ και σίγουρα τόσα και τόσα να σας διηγηθώ.
Προς το παρόν να περάσετε όλοι ένα υπέροχο τριήμερο και να θυμάστε πως για να περνάμε καλά δεν έχει σημασία ούτε ο καιρός, ούτε το που θα πάμε, ούτε τα χρήματα. Το μόνο που έχουμε ανάγκη είναι αγαπημένοι μας άνθρωποι και όπου βγει!
Καληνύχτα, ΜariaR
Τελοσπάντον δεν θα σας κουράσω άλλο με πράγματα που στην τελική όλοι ξέρουμε, γιατί στην ουσία όσες φορές και να τα γράφω, τα φωνάξω, ξέρω πως δεν ακούει κανείς και τίποτα δεν θα αλλάξει.
Η "μικρή μου περιπέτεια" τέλειωσε ειλικρινά με έναν μαγικό τρόπο...Ναι ναι το εννοώ... ΜΑΓΙΚΟ!!! Ξύπνησα νωρίς, πολύ νωρίς, τόσο νωρίς που όλη τη μέρα μετά έκανα τόσες δουλειές που ήμουν πτώμα... 8παρά ήμουν εκεί, ήδη κόσμος πολύς, πιο πολύς και από τους υπαλλήλους που τριγυρνούσαν στους κρύους διαδρόμους. Πατάω το κουμπί να πάρω νούμερο...41!(Αυτά τα νούμερα στις υπηρεσίες σε αγχώνουν λες και θα πιάσεις το ΤΖΌΚΕΡ..χα χα). Εντάξει από το 233 της προηγούμενης μέρας μιλάμε αυτό ήταν παράδεισος. Στις 08.00 ακριβώς ακούστηκε το πρώτο νούμερο από τον πίνακα. Η εξυπηρέτηση του κοινού μόλις ξεκινούσε... Υπομονή... 08.20 και έχουν εξυπηρετηθεί μόλις 6 νούμερα... Με ένα πρόχειρο υπολογισμό, αν κάθε 20λεπτά έβλεπα 6άτομα, τότε σε μια ώρα θα είχαν εξυπηρετήσει 18, όποτε εγώ θα περίμενα περίπου κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα... Δεν ήταν και πολύ παρήγορο αλλά εντάξει θα κάνω υπομονή, κάθισα σε ένα τραπέζι δίπλα στη έξοδο. Κρατούσα μαζί μου και ένα βιβλίο να διαβάζω να περάσει λίγο η ώρα ...
Και ξαφνικά από το ΠΟΥΘΕΝΑ (θυμίζω κρατάω το νούμερο 41!) παρατηρώ μια γυναίκα γύρω στα 45 που στεκόταν κοντά στα ταμεία, να έρχεται προς την έξοδο. Μου χαμογελάει ερχόμενη βλέποντας πως την κοιτάζω και της το ανταποδίδω, είπαμε από χαμόγελο σκίζω, απλώνει το χέρι μου δίνει ένα χαρτάκι και βγαίνει από την αίθουσα. Κοιτάζω το χαρτάκι, ΝΟΥΜΕΡΟ 9!!! (και ήδη στα ταμείο είναι το 8) Αν αυτό δεν λέγεται μαγικό τι λέγεται λοιπόν φίλοι μου. Τόσοι άνθρωποι εκεί μεγαλύτεροι από μένα, γερόντια, ίσως και να ήμουν η πιο μικρή εκεί μέσα. Πως με διάλεξε έτσι απλά και γιατί έφυγε λίγα λεπτά πριν έρθει η σειρά της;;; Σηκώθηκα και πήγα κοντά στα ταμεία. Σε λιγάκι ήταν η σειρά μου!!! Στεκόμουν εκεί και να σας πω την αλήθεια ένιωθα και ενοχές (θεέ μου τόσο χαζή). Σκεφτόμουν αν αναρωτιούνται όλοι πως βρέθηκα με αυτό το νούμερο στα χέρια αφού όολοι εκεί μέσα είχαν έρθει πριν από μένα... Και γω το ίδιο αναρωτιόμουν. Έλεγα μήπως να το δώσω σε κανέναν ηλικιωμένο, ειλικρινά μήπως έπρεπε. Δεν πρόλαβα να απαντήσω σε κανένα μου ερώτημα.. Ο πίνακας έδειξε το νούμερο μου... 08.30 ήμουν ήδη έξω από το ΙΚΑ... Και ναι ένιωθα πολλή τυχερή!
Τώρα που σας γράφω βέβαια για το τι έγινε να σας πω την αλήθεια σκέφτομαι πως αυτή η "μαγική κυρία) μου χάλασε την περιπέτεια που ίσως όλοι περιμένατε αλλά τι να κάνω... Θα υπάρξουν σίγουρα και άλλες φορές που θα χρειαστεί να εξυπηρετηθώ και σίγουρα τόσα και τόσα να σας διηγηθώ.
Προς το παρόν να περάσετε όλοι ένα υπέροχο τριήμερο και να θυμάστε πως για να περνάμε καλά δεν έχει σημασία ούτε ο καιρός, ούτε το που θα πάμε, ούτε τα χρήματα. Το μόνο που έχουμε ανάγκη είναι αγαπημένοι μας άνθρωποι και όπου βγει!
Καληνύχτα, ΜariaR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου