Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

"Ευνουχισμένα συναισθήματα"... (αφιερωμένο στην αγαπημένη που με έβαλε σε σκέψεις...)

Επιτέλους επανήλθα στους ρυθμούς μου.
Έχω τόσες σκέψεις, τόσα και τόσα που νιώθω την ανάγκη να αποτυπώσω και να μοιραστώ γράφοντας.
Πριν λίγες μέρες με αφορμή μια έκθεση της αγαπημένης μου ξαδερφούλας Γεωργίας για το σχολείο, είχα μαζί της μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που μου δημιούργησε αμέτρητες σκέψεις στο μυαλό μου.
Η Γεωργία μου, είναι στην εφηβεία και όπως τα περισσότερα παιδιά της γενιάς της, δείχνουν μια ευστροφία, μια εξυπνάδα και μια οπτική για τα πράγματα γύρω τους, πολλή πιο εξελιγμένη από αυτή που νιώθω ότι είχα εγώ και οι γενιές πριν από μένα. Θαυμάζω που όταν μιλάω μαζί της είναι σαν να συνομιλώ με έναν ενήλικο άνθρωπο. Γνωρίζει και αντιλαμβάνεται πράγματα που εγώ στην ηλικία της αγνοούσα. Εξελιγμένα μυαλά νομίζω...
Σ' αυτή τη συνομιλία λοιπόν που είχαμε τέθηκε από μέρος της ένα θέμα: "δεν μπορώ να αντιληφθώ και να εκφράσω συναισθήματα". Και αυτή η "ανησυχία" της με οδήγησε σε αμέτρητες σκέψεις. Εξ αρχής απέρριψα την πιθανότητα να την χαρακτηρίσω απλά "αναίσθητη". Αυτή της την ανησυχία την έχω ακούσει και από άλλους αυτής της ηλικίας... Αναρωτήθηκα πως παιδιά με τόσα ερεθίσματα, με τόση περισσότερη γνώση, ελευθερία έκφρασης και σκέψης, πως λοιπόν άνθρωποι με τέτοια πλεονεκτήματα που σαφέστατα δημιουργούν εκρήξεις συναισθημάτων, νιώθουν πως δεν μπορούν να τα αναγνωρίσουν και να τα εκφράσουν...
Μήπως φταίει που είναι τόσο γεμάτα υποχρεώσεις; Που φορτώνονται με όνειρα και θέλω άλλων; Μήπως φταίει που οι ρυθμοί της τρελής ζωής που καταδικάστηκαν να ζουν δεν τους αφήνει περιθώριο να νιώσουν τίποτα; Μήπως τους στερήσαμε το δικαίωμα να ονειρεύονται και να ελπίζουν σε ένα λαμπερό, ευτυχισμένο μέλλον; Μήπως τα νέα παιδιά μεγάλωσαν γρήγορα εξαιτίας ενός κόσμου που από νωρίς τους έδειξε πως πρέπει να κολυμπήσουν στα βαθιά; "Ευνουχισμένα συναισθήματα"...
Δεν φταις εσύ "Γεωργία". Φταίμε όλοι οι άλλοι γύρω σας που δεν σας δίνουμε ένα λευκό καμβά να ζωγραφίσετε με τα χέρια σας τα όνειρά σας...
Έχεις πολλά συναισθήματα μέσα σου και το ξέρω.
Απλά κλείσε τα αυτιά σου από το θόρυβο της πόλης,
κλείσε τα μάτια στην τηλεόραση
και θα ακούσεις στους χτύπους της καρδιάς σου χιλιάδες συναισθήματα.
Και τότε θα ξέρεις τι νιώθεις.
Μην τα φυλάς κρυμμένα.
Αποκάλυψε τα...

Καληνύχτα, ΜariaR

2 σχόλια: