Από το πουθενά...στον Caveman!!!

   Τα πράγματα σε ένα οποιοδήποτε άλλο σύμπαν θα ήταν πολύ απλά.Χτες είδα μια υπέροχη θεατρική παράσταση... Όμως όταν κάτι έχει να κάνει με μένα και την φίλη μου Ισαβέλα τα πράγματα περιπλέκονται...
   Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή...
   Είναι 2-3 μέρες τώρα που προσπαθούσαμε εντατικά εγώ και η εν λόγο φιλενάδα να κανονίσουμε να πάμε σινεμά να δούμε το "Αν" του Χ.Παπακαλιάτη. Τη μια δεν μπορούσε εκείνη,την άλλη τύχαινε κάτι... Φτάσαμε λοιπόν στο χθες όπου αποφασίσαμε νωρίς νωρίς πως το βραδάκι θα πηγαίναμε σινεμά. Μετά άρχισαν τα παρατράγουδα και τα τηλέφωνα και οι ακυρώσεις που δεν ήταν και σίγουρες...χα χα! Καταλήξαμε λοιπόν μετά από "ώριμες" συζητήσεις πως μάλλον δεν βόλευαν οι προβολές του κινηματογράφου και το αφήσαμε για άλλη μέρα... Εμένα βέβαια με έτρωγε που πάλι δεν θα τα καταφέρναμε και έψαξα το πρόγραμμα ενός άλλου κινηματογράφου που είχε αργά το βράδυ προβολές,ελπίζοντας από πείσμα πως "απόψε θα πάμε σινεμά επιτέλους"... Κάλεσα αρκετές φορές στο κινητό την φιλεναδίτσα η οποία ως συνήθως με έγραφε στα παλιά της τα παπούτσια. Το πήρα λοιπόν απόφαση και μπήκα να κάνω το μπανάκι μου και επιτέλους να λούσω τα μαλλιά μου που όλο καθυστερούσα μήπως και κανονίζαμε κάτι!
   Βγαίνω από το μπάνιο και στέκομαι μπροστά στη φωτιά με το μπουρνούζι και τα μαλλιά μούσκεμα και τυλιγμένα...Η ώρα 20.45... Και τότε χτυπάει το τηλέφωνο και είναι το "φρούτο",η Ισαβέλα, που τόσες φορές την κάλεσα και τι μου λέει;;;

-Ρε συ φιλενάδα προλαβαίνεις να είσαι έτοιμη να πάμε 21.15 σε μια θεατρική παράσταση που μου δώσανε κάτι εισιτήρια;;;

   Η πρώτη μου σκέψη σας το ομολογώ ήταν να της πω "ρε πας καλά;;;" ,αλλά τελικά της είπα ξεκινάω να ετοιμαστώ γρήγορα και αν προλάβουμε... Το πως ντύθηκα, τι έβαλα, τι έκανα τα ολόβρεχτα μαλλιά μου δεν χρειάζεται να σας πω... 'Εβαλα ότι βρήκα μπροστά μου, φόρεσα σκούφο για να καλύψω τα μαλλιά, έβαλα σαν κυρία λίγη μάσκαρα και ξεχύθηκα στο δρόμο να προλάβω να πάω σπίτι της. Στο δρόμο βέβαια είχα το κουράγιο να την πάρω τηλέφωνο να της πω πως ξεκίνησα και εκείνη είχε το θράσος να ρωτήσει "τι έβαλες;"... Χα χα!!! την απείλησα πως αν ντυνόταν πολύ φυσιολογικά την είχε βάψει... :Ρ
   Τελικά για καλή μας τύχη όταν φτάσαμε στο θέατρο είχε πολύ κόσμο και η παράσταση άργησε να ξεκινήσει. Είχαμε δυο υπέροχες θέσεις, δώρο μιας γενναιόδωρης ψυχής που μας χάρισε τα εισιτήρια (Ήρα ευχαριστουμέεεεεεεεεεεε!!!). Κάτσαμε, αφού εννοείται προμηθευτήκαμε ως γνωστές "φαγάνες" ποπ-κορν και πατατάκια...
   Η παράσταση αυτή ομολογώ έχει παιχτεί αρκετές φορές και όμως δεν είχε τύχει να την παρακολουθήσω. Λέγεται "Caveman" και είναι ένας ξεκαρδιστικός μονόλογος του ηθοποιού Βλαδίμηρου Κυριακίδη, ο όποιος μας καθήλωσε, μας έκανε να γελάσουμε, να δούμε στοιχεία του εαυτού μας στις ιστορίες που διηγήθηκε... Ένα έργο που μπορεί να μη βασίζεται σε υπέροχα και ποικίλα σκηνικά, να μην είχε πλήθος ηθοποιών, όμως αυτό ακριβώς είναι που την έκανε τόσο να μας κερδίσει και να αναδείξει την ταλεντάρα του πρωταγωνιστή. Το δυνατό χειροκρότημα στο τέλος σίγουρα το άξιζε και το χάρηκε ο ίδιος, όμως και το κοινό από κάτω το έδωσε με την ψυχή του...
    Ότι δίνεις παίρνεις νομίζω...

Κάποιες πληροφορίες που βρήκα στο διαδίκτυο για την παράσταση και αξίζει να γνωρίζεται:
Ο «άνθρωπος των σπηλαίων» είναι δημιούργημα του Αμερικανού Rob Becker, που ούτε ο ίδιος υπολόγιζε την επιτυχία και τον ενθουσιασμό που θα γνώριζε σε όλον τον κόσμο. Έχει συναρπάσει πάνω από 10.000.000 θεατές τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. Παίζεται σε 30 χώρες ταυτόχρονα και εξακολουθεί να κρατά την πρωτιά σαν τη μακροβιότερη σόλο κωμωδία στην ιστορία του Broadway! (πηγή: http://www.coronet.gr/performances/caveman )
Πρόκειται για την προσπάθεια κατανόησης της γυναικείας ψυχοσύνθεσης αλλά και των προβλημάτων που προκύπτουν ανάμεσα στα δύο φύλα λόγω της διαφοράς νοοτροπίας. Αυτό μάλιστα προσπαθεί να το πετύχει μέσα από τη σύγκριση του άνδρα και της γυναίκας μέσω της αναδρομής στην ιστορία, από την εποχή του ανθρώπου των σπηλαίων. (πηγή: http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=14864 )

 

Αν λοιπόν δείτε κάπου μια αφίσα πως η παράσταση παίζεται στην πόλη σας, θα σας πω μόνο δυο πράγματα. 1) Τρέξτε να την δείτε, 2) Πηγαίνετε οπωσδήποτε με το ταίρι σας ;)

   Φίλη μου αγαπημένη ξέρεις πόσο σε αγαπώ και πόοοσο καλά περνάω μαζί σου αλλά όπως σου είπα και χθες πρέπει να κοιτάξουμε τους αστρολογικούς μας χάρτες, γιατί δεν μπορεί...κάτι συμβαίνει στους πλανήτες μας και πάντα οι συνεννοήσεις μας είναι για γέλια...

 Καληνύχτα, ΜariaR