Η αγάπη νικάει την απώλεια...

Στριφογυρίζει στο μυαλό μου τρεις μέρες τώρα η απώλεια... 

Πως ξεπερνάς έναν θάνατο, πως προχωράς, πως βρίσκεις κουράγιο να χαμογελάσεις, πως το μυαλό αφήνετε και ονειρεύεται ξανά, πως μπορείς να κρατήσεις τον άνθρωπό σου "κοντά σου" για πάντα χωρίς να σε πνίγει το κενό της φυσικής του απουσίας;...

Νιώθω και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που στην μέχρι τώρα ζωή μου έζησα μονάχα, πρόσφατα, το θάνατο του παππού και της γιαγιάς μου. Δεν είναι πως δεν με πόνεσε, πως δεν μου λείπουν, είναι που όταν έναν άνθρωπος φεύγει στα 92 του χρόνια, με την ψυχή του γεμάτη ευτυχία και χωρίς να ταλαιπωρηθεί, η στεναχώρια μαλακώνει πιο εύκολα...

Άλλοι όμως ζουν έναν εφιάλτη όταν αναγκάζονται αναπάντεχα να αποχαιρετίσουν το γονιό, τον αδερφό, το σύζυγο, το παιδί τους... Ο θάνατος ενός τόσο σημαντικού ανθρώπου είναι σαν έναν μικρός θάνατος για την ψυχή όσων μένουν πίσω, σαν να κλέβει κάποιος την δύναμη της ανάσας σου, τη γρηγοράδα του χτύπου της καρδιάς σου.

Ένας αγαπημένος μου άνθρωπος έχασε τον πατέρα του... Συγκλονίστηκα και μόνο στην προσπάθεια να μπω στη θέση της... Πόσο δύσκολο να βάλεις μια τελεία στο κεφάλαιο "πατέρας"... Δεν νομίζω πως κανένα παιδί μπορεί να ξεπεράσει ποτέ την απώλεια του γονιού. Δεν ξεπερνιέται απλά το αποδέχεσαι και συνεχίσεις να ζεις με αυτό... Ξέρω πως όλα στην ψυχή  της έχουν παγώσει, πως το χαμόγελο μοιάζει τόσο σκληρό στα χείλη της, πως στο νου της φέρνει και ξαναφέρνει όσα δεν πρόλαβε να πει, ότι περίμενε πως θα ζούσε πολλά ακόμα με τον μπαμπά της στο πλάι της, πως ήταν τόσο μα τόσο νωρίς να τον αποχωριστούν...Και ναι! 'Εχει δίκιο ήταν... 

Δεν ξέρω πως μπορώ να την παρηγορήσω... Δεν ξέρω αν είναι σωστό να προσπαθεί κάποιος να απαλύνει τον πόνο της. Η θλίψη, το πένθος θα τη βοηθήσουν. Πρέπει να κλάψει, να θυμώσει, να ξεσπάσει, να πάρει το χρόνο της... Και ύστερα... Ύστερα θα γαληνέψει, θα καταλάβει, θα βρει τον τρόπο να συνεχίσει...

Εγώ σαν τρίτος άνθρωπος έξω από την οικογένεια, θα της πω πως πιστεύω πως παρόλο που ήταν νέος είχε την τύχη να φύγει γεμάτος... Γεμάτος από την αγάπη της γυναίκας του, γεμάτος από την ευτυχία που καμάρωσε τα παιδιά του στις σημαντικότερες στιγμές τις ζωής τους, γεμάτος στην ψυχή από τα αμέτρητα χαμόγελα των τριών εγγονών του, γεμάτος από φίλους που τόσο τον εκτιμούσαν...

Και θα τη βρεις τη δύναμη κοριτσάκι μου να προχωρήσεις γιατί θα στη δώσει εκείνος είμαι σίγουρη. Η δύναμή του είναι η οικογένεια που έχτισε, αυτή η οικογένεια που είδα σφιχταγκαλιασμένη, με τα χέρια του ενός περασμένα στους ώμους του άλλου, ενωμένη σαν ένα... Αυτό σας άφησε κληρονομιά....Την οικογένειά σας που μέσα από σας θα συνεχίσει να πορεύεται και μαζί με σας θα πορεύεται και εκείνος πάντα κοντά σας...

Να τον θυμάσαι... Να φυλάξεις στην καρδιά σου τις στιγμές σου μαζί του... Τις πιο αγαπημένες...Αυτές κάτω από το νερό, που στη σιωπή του βυθού νιώθατε και οι δυο ευτυχισμένοι.

Να τον θυμάσαι για την μαγκιά του, την αγωνιστικότητα του, την εργατικότητα του... Από εκείνον τα πήρες.

Να τον θυμάσαι για την καλοσύνη του, την απλότητα του,την μεγάλη του καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο και ήμασταν όλοι εκεί και ήμασταν πολλοί στο τελευταίο του ταξίδι προς τιμήν του.

Να τον θυμάσαι να χαμογελάει και να λάμπουν τα μάτια του όταν ήταν με τα εγγόνια του. Πόση χαρά πήρε από αυτά τα τρία τερατάκια.

Μα πιο πολύ να τον θυμάσαι όπως εσύ η κόρη του μόνο ήξερες και λάτρευες...

Θα είναι πάντα κοντά σου... Αυτό το πιστεύω και ξέρω πως το πιστεύεις και συ.

Και μόλις βρεις το κουράγιο να προχωρήσεις πάλι φυσιολογικά τη ζωή σου, μόλις χαμογελάσεις μέσα από την ψυχή σου από χαρά, να ξέρεις πως την ίδια στιγμή και η δική του ψυχή θα γεμίσει φως...

Αφιερωμένο σε όσους έχασαν κάποιον πολύ αγαπημένο...

"Η αγάπη νικάει την απώλεια..." - Έτσι θέλω να πιστεύω με όλη μου τη δύναμη.

Y/Γ:Αγαπημένη μου φίλη θα είμαι πάντα εδώ όποτε με χρειαστείς...

Καληνύχτα, MariaR