Ο περίπατος της "κρίσης"...

Χτες το απογευματάκι καθόμασταν ακόμα σπίτι και είχε έναν τόσο υπέροχο και γλυκό καιρό, που σκεφτήκαμε να κάνουμε μια απογευματινή βόλτα κοντά στη θάλασσα. Το περπάτημα είναι μια συνήθεια που θες δεν θες σε βγάζει από τη μιζέρια αμέσως...
Με μεγάλη μας χαρά και ικανοποίηση φτάνοντας στην είσοδο του κάστρου Κούλε, συνειδητοποιήσαμε πως την ίδια έμπνευση με μας είχε και πολλής άλλος κόσμος...
 Άνθρωποι κάθε ηλικίας, γέροι, νέοι, παιδιά, αλώνιζαν την 2,5 χιλιομέτρων διαδρομή προς το φάρο του λιμανιού με κάθε τρόπο. Άλλοι πεζοί, με ποδήλατα, σπρώχνοντας το καρότσι του παιδιού τους, παρέα με το σκύλο τους, ζευγαράκια αγκαλιά, άλλοι με πιο γρήγορο βήμα ή και τρέχοντας για άσκηση, άλλοι καθισμένοι κάπου ψαρεύοντας, πάνω στα βράχια διαβάζοντας ή ακούγοντας μουσική... Στην ίδια διαδρομή, την ίδια ώρα τόσοι άνθρωποι κάνοντας τόσο διαφορετικά πράγματα.
Ο περίπατος είναι μια διασκέδαση που στον καθένα μπορεί να προσφέρει κάτι ξεχωριστό. Βοηθάει να σκεφτείς πράγματα, να ηρεμήσεις από την κούραση της ημέρας, να επικοινωνήσεις με κάποιον κουβεντιάζοντας στην πορεία, μα εκτονωθείς, να απολαύσεις το τοπίο γύρω σου... Αναρωτήθηκα ομολογώ για την τόση πρωτόγνωρη πολυκοσμία, σε ένα μέρος που και παλιότερα όταν είχε καλό καιρό δεν έβλεπες τόσους ανθρώπους(;). Και ξάφνου κατάλαβα το λόγο...
Είναι "ο περίπατος της κρίσης", η ασχολία και η διέξοδος αυτή που βγάζει ανθρώπους από τη μιζέρια τους, σε μια περίοδο που η οικονομική δυσχέρεια, μας οδηγεί όλους να ανακαλύπτουμε τρόπους να περνάμε όμορφα την ώρα μας χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψουμε χρήματα. Και να σας πω κάτι... Όσο και αν στην αρχή σκεφτείτε κάποιοι πως αυτή η διαπίστωση είναι το λιγότερο στενάχωρη, εγώ θα σας πω πως εμένα αυτός ο "περίπατος της κρίσης", με έκανε να καταλάβω πως αν βγει κάτι καλό μέσα από τα ζόρια μας, είναι πως θα εκτιμήσουμε πάλι την συντροφιά ενός φίλου και την ανέξοδη και ανεκτίμητη αξία τέτοιων όμορφων σημείων στις πόλης μας.
Τι πιο όμορφο από μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα απολαμβάνοντας ή ψαρεύοντας, παίζοντας σε μια παιδική χαρά με το παιδί σου, ακόμα και μέσα στην πόλη ανακαλύπτοντας όμορφες γωνιές, περπατώντας πάνω στα τείχη της πόλης χαζεύοντας τη θέα από ψηλά, παίζοντας μπάσκετ σε ένα από τα ανοιχτά δημόσια γήπεδα, κάνοντας ποδήλατο και τόσα μα τόσα άλλα που μπορούμε να κάνουμε, αποδεικνύοντας στους εαυτούς μας πως τελικά δεν είναι αλήθεια αυτό που μας μάθανε να πιστεύουμε πως χωρίς χρήματα δεν περνάς καλά. Σημασία έχει με ποιους περνάς τις στιγμές σου, οι άνθρωποι είναι εκείνοι που δίνουν αξία και όχι το αν και πόσο κόστισε η διασκέδασή μας...
Ο "περίπατος της κρίσης" είναι μια μικρή απόδειξη πως όσο και αν δυσκολέψουν τα πράγματα, ο καθένας θα βρει τον τρόπο να γεμίσει τη ζωή του με ασχολίες και αυτό από μόνο του είναι τόσο ελπιδοφόρο...

Καληνύχτα, ΜariaR