Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Το μακιγιάζ δεν μας κάνει πιο όμορφες...


Αναρωτήθηκα σήμερα κάτι... Ποιος καθορίζει την ομορφιά και πότε αποκαλούμε κάποια όμορφη; Υπάρχει κάποια μυστική "μονάδα μέτρησης"; Γιατί αν υπάρχει, τότε πολλές γυναίκες θα σωνόντουσαν από την "παράνοια" στο κυνήγι της ομορφιάς.
Βγήκα σήμερα έξω στα γρήγορα άβαφη και με φόρμες που τόσο αγαπώ, για κάτι ψώνια και μια κυρία σε ένα περίπτερο που σταμάτησα για μια εφημερίδα μου είπε "πόσο όμορφο δέρμα έχεις" και για έναν ανεξήγητο λόγο ένιωσα την ανάγκη να πω "ναι" έχεις δίκιο αλλά δεν τόλμησα. Απλά ανταπέδωσα το κομπλιμέντο, όμως η κοπέλα κούνησε το κεφάλι της με ύφος ότι και καλά υπερέβαλα! Και κει κατάλαβα πως και στις δυο μας ξεδιπλώθηκαν οι ανασφάλειες μας...
Σκεφτόμουν οδηγώντας πόσο σπάνια πια βλέπουμε γύρω μας γυναίκες χωρίς μακιγιάζ. Πόσος άσκοπος χρόνος μπροστά σε έναν καθρέφτη για να νιώσουμε "όμορφες".  Όλες τις ώρες ακόμα και τα πρωινά βλέπω γυναίκες στα σούπερ μάρκετ, στην αγορά ή για καφέ και είναι τόσο βαμμένες. Το μακιγιάζ έχει γίνει το μέσο για να κρύβουμε τις ανασφάλειες μας, για να ακολουθήσουμε τα αψεγάδιαστα πρότυπα που βλέπουμε στις τηλεοράσεις και τα περιοδικά, ακόμα και όταν ξέρουμε πως πίσω από τις εικόνες των προσώπων που τόσο πολύ θέλουμε να μοιάζουμε, κρύβονται απλές γυναίκες σαν εμάς που όλες λίγο ή πολύ έχουν τα σημάδια τους, τις κοκκινίλες τους, μικρές βλεφαρίδες, φακίδες κ.ο.κ. Το μακιγιάζ είναι ένα μέσο για να "μεταμορφώσεις" το πρόσωπό σου μια φορά στις τόσες και όχι για να γίνεται η καθημερινότητα σου.
Πριν μερικά χρόνια έζησα στην ίδια ανασφάλεια, ευτυχώς για πολύ λίγο, όταν κοπέλα από την επαρχία και εγώ, που εκεί όλοι σε ξέρουν ακριβώς όπως είσαι, ήρθα σε μια μεγάλη πόλη και ένιωσα τόσο "λίγη" μπροστά στις άλλες που έβλεπα γύρω μου, τις τόσο εντυπωσιακές με το μακιγιάζ, ακόμα και πρωί πρωί στο πανεπιστήμιο. Και τότε όταν άρχισα να μην τολμώ να βγω χωρίς μάσκαρα και μεικ-απ, κάτι φίλοι μου άντρες, που κάναμε παρέα τότε ξέρετε τι μου είπαν; "Ξέρεις γιατί σε πλησιάσαμε να κάνουμε παρέα μαζί σου; Γιατί ήσουν απλή, άβαφη και με τις φόρμες ανάμεσα σε τόσες άλλες ψεύτικες και απρόσιτες. Μην χαλάς αυτό που είσαι... Δεν χρειάζεται να μοιάζεις με καμιά...". Και έτσι είναι αν το καλοσκεφτείς...
Πολλές φορές νιώθουμε πως όλα τα κάνουμε για να αρέσουμε στους άντρες, αλλά και αυτό είναι ένας τεράστιος μύθος. Όσο εντυπωσιακό και αν είναι στην αρχή για κάποιον όταν γνωρίζει μια γυναίκα, όλο αυτό το υπέροχο μακιγιάζ, άλλο τόσο πιο γρήγορα ο ίδιος άντρας θα αναζητήσει να σε γνωρίσει όπως πραγματικά είσαι. Φυσική και ατελής. Έτσι θα σ' αγαπάει και έτσι θα του αρέσεις πιο πολύ! Τότε θα σε βλέπει πιο όμορφη. Τα ωραιότερα κοπλιμέντα ο άντρας μου, από την αρχή που με γνώρισε μέχρι σήμερα, μου τα έχει πει σε στιγμές που δεν το περίμενα. Στο ασανσέρ την ώρα που γυρνάμε από ψώνια με σκούφους και φόρμες, στο κρεβάτι μόλις ξυπνήσαμε με τις τσίμπλες και τα μαλλιά ανακατεμένα, μόλις βγω από το μπάνιο και είμαι τυλιγμένη στο μπουρνούζι μου.... Και κάθε φορά που με αιφνιδίαζε με τα αναπάντεχα θετικά σχόλια του, εγώ έβρισκα ευκαιρία να κοιταχτώ στον καθρέφτη για να καταλάβω τελικά ότι η ομορφιά μας είναι η φυσική λάμψη του προσώπου μας...
Το πρόσωπό μας είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας και αν εμείς οι ίδιες νιώθουμε καλά με την εικόνα μας το πρωί όταν ξυπνάμε ή όταν βγαίνουμε εντελώς καθάριες και φυσικές από το μπάνιο, τότε πιστέψτε με πως και οι άλλοι γύρω μας βλέπουν την ομορφιά μας αλλά και αν δεν την βλέπουν δεν πειράζει. Το μακιγιάζ δεν σε κάνει πιο όμορφη... Το μακιγιάζ καλύπτει το πόσο απλά όμορφη είσαι έτσι και αλλιώς...
Σημασία δεν έχει να αρέσουμε σε όλους, σημασία έχει να αρέσουμε στον εαυτό μας πάνω από όλους!

Καληνύχτα, MariaR

 Υ.Γ: Έχω τη χαρά να έχω γύρω μου φίλες τόσο όμορφες και θα τις μοιραστώ μαζί σας (με κίνδυνο τη ζωή μου βέβαια-χαχα). Τις αγαπώ και τις τρεις και τις καμαρώνω για τα υπέροχα μουτράκια τους...
Η κολλητή μου Αφροδίτη...Το πιο απλό-όμορφο πρόσωπο. 
Η Βικτώρια μου, όσο μεγαλώνει τόσο πιο όμορφη...
Η γλυκιά μανούλα και τρελή μου φίλη Ισαβέλα... 

1 σχόλιο: