Αφιερωμένο στην απρόσμενη "κολλήτη" μου

Είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος. Αν τολμήσω να πω το αντίθετο θα πέσει φωτιά να με κάψει! Σε όποια παρέα βρεθώ πάντα περνάω καλά, με συμπαθούν αλλά πάντα στο τέλος μόνο με κανέναν άντρα από την παρέα καταλήγω να κρατάω επαφές (εννοώ πάντα φιλικά, προς αποφυγή πονηρών μυαλών). Αυτό όμως δεν έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι ποτέ δεν στέριωνα σε φιλικές σχέσεις με γυναίκες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 Τα πρώτα χρόνια, τα πιο παιδικά και εφηβικά, είχα πειστεί πως για κάποιο λόγο κάπου έφταιγα εγώ, αφού όλες οι άλλες κοπέλες είχαν μια κολλητή και γω πάντα έναν κολλητό φίλο. Με τα χρόνια κατάλαβα πως απλά έχανα γρήγορα την υπομονή και το ενδιαφέρον μου γιατί βαριόμουνα οικτρά τα κοριτσίστικα θέματα, αυτή τη νοοτροπία του τι θα βάλουμε να αρέσουμε, τις ζήλιες, τις παρεξηγήσεις... Έτσι είχα την τύχη να έχω κολλητούς μου πολλά καλά παιδιά που ταίριαζαν τα χνώτα μας. Μπάσκετ, ποδόσφαιρο, αστεία, βόλτες με τις μηχανές.

Όταν έφυγα από το νησί μου για σπουδές προσπάθησα πάλι να κάνω φιλίες με κοπέλες πιστεύοντας πως σε έναν ξένο τόπο ίσως και να είχα καλύτερη τύχη. Μπααα... Πάλι παρεξηγήσεις και βλακείες και κόντρες. Και κάπου εκεί ήμουν γύρω στα 20, επεξεργάστηκα πάλι στο μυαλό μου το θέμα με τις γυναικείες φιλίες και κατάλαβα πως λανθασμένα "κατηγορούσα" τον εαυτό μου για τις μέχρι τώρα αποτυχίες. Το πρόβλημα ήταν απλό. Δεν μπορούσαν να παριστάνω κάτι άλλο από αυτό που ήμουν και οι άλλοι ήθελαν τόσο πολύ να με φέρουν στα μέτρα τους. Και κει το "γλυκό χαλούσε". Δεν ζητούσα ποτέ τίποτα από τις φίλες μου. Ήθελα απλά ανθρώπους να μην με κρίνουν και να με δέχονται όπως είμαι γιατί και γω το ίδιο κάνω με τους άλλους. Αν με ρωτήσεις την γνώμη μου θα σου την πω δεν θα σε χαϊδέψω, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θέλω να περάσει το δικό μου. Θέλω οι φίλοι μου να κάνουν ότι νιώθουν καλύτερο γι' αυτούς, ακόμα και το λάθος. "Δουλειά" μου είναι να σταθώ στο πλευρό τους... Έτσι πείστηκα πως αυτά που αναζητούσα δεν θα ερχόντουσαν ποτέ και συνέχισα τη ζωή μου πιστεύοντας πως δεν θα έχω ποτέ μια "κολλητή" φίλη.

Πολλά βράδια βλέποντας ρομαντικές ταινίες που πάντα κατέληγαν σε γάμους, έκλαιγα και έλεγα στον εαυτό μου πως όταν εγώ θα παντρευτώ δεν θα έχω ούτε μια φίλη να με ντύσει, να μοιραστούμε αυτή τη στιγμή... Ήταν η μοναδική σκέψη που με έκανε να αναζητώ μια φίλη... Και ο Θεός μου την έστειλε εκεί που ένιωθα τόσο μόνη. Μέτα από έναν επεισοδιακό χωρισμό, γνώρισα μια μέρα παίζοντας χαρτιά σε ένα στέκι φοιτητών μια κοπέλα που μου έκανε "κλικ". Γέλασα μαζί της, ήταν τόσο διαφορετική από μένα. Ευγενικές κινήσεις, πολύ γλυκιά, όμορφη και κυρίως απλή... Αυτό με εντυπωσίασε. Επιτέλους μια κοπέλα χωρίς τόνους μακιγιάζ και την ανάγκη του να συμπεριφέρεται σαν γκόμενα, σκέφτηκα... Και πέρασε ο καιρός και αυτό το κορίτσι έγινε το άλλο μου μισό. Δεν με έκρινε ποτέ και πάντα όταν της ζητούσα τη γνώμη της μου έλεγε την αλήθεια. Πέρασα τα ωραιότερα χρόνια μου ως φοιτήτρια μαζί της. Και τι δεν κάναμε...Με ένα τζιν και μπαλαρίνες γυρίζαμε, με δυο αυγά και πατάτες τηγανητές τρεφόμασταν. Τούμπα με μηχανή, ατελείωτα βράδια στο ίδιο σπίτι να κοιμόμαστε ξημερώματα στο μονό κρεβάτι...Περάσαμε και τα δύσκολα μας, αλλά σταθήκαμε η μια στην άλλη σε όλα. Δεν μαλώσαμε ποτέ, δεν με πίκρανε ποτέ. Ήταν ο άγγελος μου! Η "κολλητή" μου επιτέλους, η αδερφή μου. Ακόμα και όταν έφυγε πια και γύρισε στην Αθήνα δεν χαθήκαμε. Η φιλία μας άντεξε στο χρόνο και πλέον για μένα είναι μέλος της οικογένειας μου και ένα σημαντικό κομμάτι της καρδιάς μου της ανήκει....

Πριν λίγους μήνες παντρεύτηκα και μπορεί εκείνη τη μέρα να γινόταν χαμός και ίσως να μη κατάφερα να της δείξω πόσο πολύ χαιρόμουν που ήταν εκεί,όμως τίποτα δεν θα ήταν ίδιο αν δεν ήταν... Θα θυμάμαι πάντα πως στο γάμο μου ήταν υπέροχα απλή και πανέμορφη, θα τη θυμάμαι να με βοηθάει να φορέσω το νυφικό, να μου περνάει το κολιέ στο λαιμό, να χορεύει στο κέντρο με τα μαλλιά πιασμένα πάνω ατημέλητα... Θα τη θυμάμαι και θα χαμογελάω γιατί στη δική μου ρομαντική ταινία, ήταν η "κολλητή" που τόσο πολύ φοβόμουν ότι δεν θα έχω στο γάμο μου...

Σε ευχαριστώ για τις στιγμές που περάσαμε,για όσα θα έρθουν και θα είσαι πάντα κοντά μου το ξέρω!

Αφιερωμένο σε σένα Αφροδίτη μου που αξίζεις όσα έγραψα και ακόμα πιο πολλά! Σ' αγαπώ...

Καληνύχτα, MariaR